Vuurdoop

Dag 4

Vandaag ontmoeten we Wilfred en co bij het welkomstbord van Las Vegas. Erik en ik arriveren er om half negen in de ochtend en het is al een drukte van belang. Er staat zelfs een bus op de parkeerplaats. Er komt een blitse auto aanrijden waaruit een Elvis double stapt. Hij vraagt of ik met hem op de foto wil en ik wil niet onbeleefd zijn en zeg ja. Pas later begrijp ik dat hij hier is om zijn kostje te verdienen met dit soort foto’s. Ik zou toch beter moeten weten, ik heb dit vaker gezien. Ik ben zeker nog niet goed uitgeslapen.

Als Wilfred wat later arriveert, gaan we meteen door naar het Valley of Fire Statepark. Erik en ik rijden in onze rode Fort Escape, Wilfred, Sajida en Ali in een witte jeep, en Emil, Shanaaz en Achnes in een zwarte jeep. Na een bezoek aan het visitor center en een fotosessie bij de rotsen daar gaan we eerst de hike naar de Firewave doen om de hitte op het midden van de dag te ontlopen. Met goede moed starten we bij het bordje Firewave. Erik gaat voorop en iedereen volgt hem. De hitte lijkt in het begin nog draaglijk, maar hoe verder we lopen hoe warmer het wordt.

We lopen over een smal pad van rul zand met dikke stenen erin en veel begroeiing ernaast. Het loopt niet erg gemakkelijk en ik begin steeds meer te twijfelen of we wel het goede pad hebben. In de beschrijvingen van de hike wordt steeds over slickrock gesproken. Bovendien cirkelen we steeds om een grote rots heen waarvan we volgens mij afstand moesten houden. We komen twee andere hikers tegen en vragen hen of ze van de Firewave terugkomen. “We are lost”, is het enige dat ze ons te vertellen hebben. Erik loopt vooruit om het pad verder te verkennen en ik krijg het zo heet dat ik moet gaan zitten. Ik word met allerlei technieken afgekoeld door de familie van Sajida en op krachten geholpen met dextro energen.

Erik komt terug en denkt nu ook dat we verkeerd zijn gelopen. Dus draaien we ons om en beginnen aan de terugweg in een inmiddels verzengende hitte. Als we weer bij het beginpunt aangekomen zijn (ik moet een paar keer gaan zitten), is iedereen aan het einde van zijn latijn en heeft niemand meer de moed om naar het goede pad te zoeken. Wilfred, Sajida en Ali hebben aan het einde van hun reis nog een keer de Valley of Fire bezocht en de Firewave met gemak gevonden. We besluiten nu om de Firewave voor gezien te houden.

Erik en ik gaan al op weg naar Zion omdat ik totaal stuk zit. De anderen gaan de rest van de Valley of Fire bekijken, die gelukkig ook schaduwrijke plekken heeft.

We stoppen nog even bij Elephant Rock en Erik loopt naar de rotsformatie erachter: Arrowhead Arch.

In Springdale checken we in bij de Quality Inn die vooraan in het plaatsje ligt. Erik vindt de locatie wat afgelegen, maar we hebben een prachtige kamer en we krijgen de volgende ochtend een prima ontbijt. We gaan eerst boodschappen doen, want tot nu toe hebben we daarvoor nog geen tijd gehad. Daarna wil Erik graag uit eten gaan met de rest van de groep, maar ik ben daarvoor veel te moe. Ik eet dus wat op de kamer en Erik gaat uit eten met de anderen.